Από σήμερα εγκαινιάζουμε δυο επιπλέον blogs. Το thrylos-football.blogspot.com θα βρείτε νέα για την ποδοσφαιρική ομάδα, ανακοινώσεις της ΠΑΕ και αναλύσεις των αγώνων του Ολυμπιακού, ενώ στο thrylos-basketball.blogspot.com θα βρείτε ο,τι αφορά την μπασκετική ομάδα. Στο παρόν blog, θα μπορείτε να βρείτε γενικά νέα για τον Ολυμπιακό μας, ενώ θα υπάρχει και αρθογραφία και σχολιασμός για τα δρώμενα της ομάδας.
Δευτέρα 25 Ιουνίου 2007
Τέταρτοι σε όλη την Ευρώπη
Μετά την υπερπροσπάθεια της Παρασκευής και την ήττα με 9-10 από την μετέπειτα πρωταθλήτρια ευρώπης Προ Ρέκο, η ομάδα μας έχασε και στο μικρό τελικό απο την Παρτιζαν μετά από ένα καταπληκτικό παιχνιδι που κρίθηκε στην παράταση με σκορ 13-15Εμεις να δώσουμε πολλά συγχαρητήρια στην ομάδα για την προσπάθεια. Δεν ειναι και λίγο πράγμα να παιζεις σε final four Ευρωπαικής διοργάνωσης. Σχολιάστε την πορεία της ομάδας εδώ
Τα στατιστικά του αγώνα
Τα οκτάλεπτα: 1-1, 4-5, 6-8, 10-10
Τα τρίλεπτα της παράτασης: 2-2, 3-5
Οι σκόρερ των δύο ομάδων:
Ολυμπιακός (Πάτερος): Αφρουδάκης (3), Νίκιτς (1), Χατζηθεοδώρου (1), Θεοδωρόπουλος (2), Ντόσκας (3), Βράνιες (1), Σάντα (1), Σχίζας (1)
Κυριακή 24 Ιουνίου 2007
ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ
(The story so far) written by: "To κόκκινο κοράκι"
Η περίοδος των μεταγραφών είναι η κατεξοχήν περίοδος που απευθύνεται στο θυμικό των φιλάθλων. Παικταράδες πάνε κι έρχονται, διοικήσεις ετοιμάζονται για την μεγάλη υπερβαση. Πόθοι και ελπίδες, πονηρά μυστικά και ανεκπλήρωτοι έρωτες σε ραδιόφωνα, πρωτοσέλιδα και sites, ενώ ο υδράργυρος σκαρφαλώνει και δεν υπάρχει αγωνιστική δραστηριότητα.
Στην Ελλάδα οι μεταγραφές γίνονται σε δύο περιόδους, την θερινή και του Ιανουαρίου, και οι μεταγραφικές συζητήσεις όλο τον χρόνο. Ειδικά για την ομάδα μας τον Ολυμπιακό, μετά το πρώτο αποτυχημένο αποτέλεσμα αρχίζουν οι μουρμούρες και η συζήτηση «κι αν είχαμε πάρει τον τάδε ή τον δείνα». Σε χρόνο ρεκόρ αρχίζουν και τα σενάρια, τα οποία όταν δεν βγαίνουν για να γεμίσει η σελίδα, βγαίνουν για να ηρεμίσει το εξαγριωμένο πλήθος. Η τρέχουσα μεταγραφική περίοδος έχει αρχίσει ήδη από τον Νοέμβριο, όταν οι υποσχέσεις, του τότε τεχνικού επιτελείου, και οι προσδοκίες, που γέννησαν οι μεταγραφές εκείνης της σαιζόν, που είχαν ολοκληρωθεί έξι μήνες πριν αρχίσει η μεταγραφική περίοδος, διαψεύσθηκαν ολοκληρωτικά στο Καραϊσκάκη εναντίον της Σαχτάρ.
Τότε το ποδοσφαιρικό οικοδόμημα του Ολυμπιακού άρχισε να χορεύει σε ρυθμούς ταραντέλας. Ριβάλντο και Καρεμπέ άρχισαν να φέρονται ως υποψήφιοι Μεσσίες, με τις καραβιές Βραζιλιάνων και Γάλλων ποδοσφαιριστών και τεχνικών να παρελαύνουν στον αθλητικό τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό. Λίστες μεγαλύτερες κι από του Σίντλερ κατέφθαναν στα γραφεία της πλατείας Αλεξάνδρας, και όλοι κράτησαν την ανάσα τους περιμένοντας τις εξελίξεις. Όλοι; Όχι όλοι, υπήρχε ήδη από τότε και ακόμη πιο πριν μια «μειοψηφία» «αγαπητικών, νοσταλγών, πατατάκηδων, εσωστρεφών» κ.ο.κ. που δυσπιστούσε προφητικά.
Τελικώς από τον σωλομό νορβηγίας κεραστήκαμε όλοι μια λεμοναδίτσα και μόνο ο Τοροσίδης πέρασε τις πύλες του Ρέντη. Κάπου εκεί, ανάμεσα σε Ρίμπο και Καρεμπέ, μπήκε και τρίτο πρόσωπο, ο Ίβιτς που αποχώρησε από τους Θρακομακεδόνες, ο οποίος δεν έπαυσε να έχει ερείσματα στον κόσμο του Ολυμπιακού ως ποδοσφαιριστής βέβαια, διότι ως Τεχνικός Διευθυντής το μόνο που είχε στις αποσκευές του ήταν η δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα.
Τότε η διοίκηση της ομάδας, από τα πλέον επίσημα χείλη του προέδρου, διέψευσε τα σενάρια περί Τεχνικού Διευθυντή και στήριξε τον προπονητή της ομάδας Τάκη Λεμονή. Παράλληλα, μετά την ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο στο Καραϊσκάκη, άρχισε η απόβαση Βραζιλιάνων στο Ρέντη. Το περίφημο φαξ προς Μόσχα για τον Ντούντου έλαβε διαστάσεις επιθεώρησης, νεαροί φερέλπιδες από την χώρα του καφέ δοκιμάζονταν στον Ρέντη, και πριν λήξει έστω και μαθηματικά το πρωτάθλημα, όλοι ασχολούνταν με τον μεταγραφικό σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς.
Υπήρξε βέβαια εκεί κοντά στο Πάσχα ένα συμβάν που τάραξε την αθλητική κοινωνία, πολύ περισσότερο κι από τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού από το Κύπελο Ελλάδος, για πρώτη φορά στην ιστορία του από ομάδα μικρότερης κατηγορίας: τα γεγονότα της Λεωφόρου Λαυρίου. Η αγανάκτηση του κόσμου του Ολυμπιακού έφθασε σε εκρηκτικές διαστάσεις, καθώς έβλεπε την ομάδα του να συμφύρεται με άτομα και δραστηριότητες του υποκόσμου και το ρεπορταζ της ομάδας να καλύπτεται από αστυνομικού και δικαστικούς συντάκτες.
Το πρωτάθλημα τελείωσε μαθηματικά, κι ενώ τελείωνε και αγωνιστικά, έπεσε η βόμβα Ριβάλντο και όλα όσα κωμικοτραγικά την ακολούθησαν. Καθώς ο Ντούντου αποδείχθηκε ότι μόνο για διακοπές θα ερχόταν στην Ελλάδα και η εναλλακτική αυτού λύση Λούκας υπέγραφε σε μια ομαδούλα του Λίβερπουλ για ευτελές ποσό, η παρέλαση των βαρύγδουπων ονομάτων θύμιζε πλέον παρέλαση στον Άγνωστο Στρατιώτη. Μακελελέ, Τουντζάι και άλλοι ποδοσφαιριστές «ων ουκ έστι αριθμός» ήρθαν να παρηγορήσουν ένα κόσμο που κυρίως αισθανόταν ντροπή για τα (αληθινά - ψέυτικα; ποιός ξέρει; ) δάκρυα του Ρίμπο.. Ταξίδια εδώ κι εκεί, φήμες, ονόματα, πρωτοσέλιδες υποσχέσεις για ανανέωση με ουσία και εντυπώσεις, αλλά μεταγραφές μηδέν (0). Το φλέρτ με τον Σπυρόπουλο κατέληξε σε ναυάγιο από την στιγμή που η διοίκηση του Πανιωνίου αρνείται οποιαδήποτε συζήτηση κάτω από τα …3 εκ. Ευρώ (!!!), στην Τούμπα ακούστηκαν παρόμοια νούμερα για τον Χριστοδουλόπουλο (τον ποδοσφαιριστή, όχι τον τραγουδιστή), ο Αβράαμ Παπαδόπουλος μετά το ματς Ολυμπιακού - Άρη έπαυσε να γοητεύει, ο Άντζας φαίνεται ότι χρειάστηκε 600.000 ευρώ τον χρόνο για να φτιάξει ο ψυχισμός του και …αυτά… Βέβαια υπήρξε και μια προσπάθεια συγκέντρωσης νεαρών εξελίξιμων ποδοσφαιριστών ηλικίας κάτω των 15 - 16 ετών, αλλά από την στιγμή που ο Μενδρινός που προέρχεται από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού έπαιξε για πρώτη φορά βασικός την καριέρα του στο τελευταίο ματς ενεντίον του Ιωνικού, αυτά ακούγονται τουλάχιστον παρηγοριά στον άρρωστο.
Από την άλλη πλευρά άρχισαν οι αποδεσμεύσεις. Στην συντριπτική πλειοψηφία οι αποδεσμεύσεις βρήκαν σύμφωνο τον κόσμο του Ολυμπιακού. Βέβαια η περίπτωση Ανατολάκη και για μία ακόμη φορά ο άκομψος τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε η ομάδα έναν ποδοσφαιριστή που υπήρξε βασικό στέλεχος της ένδεκάδας και στα 11 τελευταία χρόνια δημιούργησαν πάλι έναν προβληματισμό, ο οποίος όμως δεν βρήκε χώρο να αναπτυχθεί διότι επισκιάστηκε από τις διοικητικές ανακατατάξεις στην ΠΑΕ με την αποχώρηση Λούβαρη και Θεοδωρίδη και την έλευση Π. Κόκκαλη ως διευθύνοντος συμβούλου και Ι. Ίβιτς ως τεχνικού διευθυντή. Αξιοσημίωτες και οι δηλώσεις περί «ισοσκελισμού του budget» και η φημολογίας περί διαθεσίμου 10 εκ. ευρώ για μεταγραφές, μισθούς κ.ο.κ.
Τότε ο κόσμος του Ολυμπιακού ξανακράτησε την ανάσα του: άλλοι από αγωνία και άλλοι από οργή. Η οβιδιακή μεταμόρφωση και αλλαγή πλάνων, η παρατεταμένη καθυστέρηση στην ανακοίνωση μεταγραφών (ουδείς πέταξε ακριβώς από την χαρά του στο άκουσμα της επιστροφής Άντζα) και το νέο σήριαλ «Λεμονής - Ίβιτς», με τον ένα θιασώτη του 4-4-2 με δύο αμυντικά χαφ και τον άλλο του 4-4-2 σε σχήμα ρόμβου (Ματζουράκη έφυγες νωρίς), έφεραν τα πράγματα στο απροχώρητο. Το σήριαλ Τουντζάι είχε ήδη λήξει, το σήριαλ Μακελελέ βγήκε άρον - άρον από το πρόγραμμα και οι σχεδιασμοί ( ; ) Λεμονή για Ρόμενταλ, Τόμασον κ.λπ. μπήκαν στο συρτάρι. Εμφανίστηκε η λίστα Ίβιτς, με ποδοσφαιριστές που είχε προτείνει και στην προηγούμενη ομάδα του και στροφή στην αγορά της Αργεντινής, με τα ονόματα των Γκαλλέτι, Βερόν, Κολοτσίνι, Ινσούα, Καρμπόνι να βρίσκονται δίπλα - δίπλα με τους Μονταΐνι και Τσιρίλο και τους οπαδούς του Ολυμπιακού να βγάζουν τα κομπιουτεράκια προκειμένου να ισοσκελίσουν το budget και να τετραγωνίσουν τον κύκλο, …πριν περικυκλώσουν την πλατεία Αλεξάνδρας.
Το ρόστερ της ομάδας είχε συρρικνωθεί σε επίπεδα μπάσκετ, κι αν δεν υπήρχαν οι τελικοί των play off, κανείς δεν ξέρει που θα μπορούσαν να έχουν φτάσει τα πράγματα. Η ανακοίνωση των νέων εισητηρίων διαρκείας έγινε μέσα σε μια γενικότερη ατμόσφαιρα ιλαρότητας (κυκλοφορούσε άλλωστε η φήμη ότι οι μεταγραφές θα συνέπιπταν με την διάθεση των διαρκείας). Οι μεταγραφικές εξελίξεις πήγαιναν από Παρασκευή σε Παρασκευή, η επίσκεψη των Scorpions έδωσε λαβή για φαρμακερά σχόλια και όλοι προετοιμάζονταν για σκηνικά εποχών της δεκαετίας του ‘80, με συνταγές για …κορνέ να κάνουν την εμφάνισή τους στις 26 Αυγούστου, οπότε ο Ολυμπιακός θα εγκαινιάσει το νέο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Στις 23 Ιουνίου 2007, εγένετο Νούνιες ο πρώτος. Ο νεαρός επιθετικός της Argentinos Juniors είναι η πρώτη μεταγραφή της ομάδας μας, ένας επιθετικός για τον οποίον το μόνο που είναι γνωστό πέραν των στατιστικών του είναι ότι ενδιέφερε τον προπονητή της δευτεραθλήτριας Ελλάδος. Τότε εμφανίστηκε στο προσκήνιο το αποτέλεσμα των παλινωδιών και των σφαλμάτων της υπερδεκαετούς διοίκησης Κόκκαλη. Όσοι προσπάθησαν να δουν με ψυχραιμία τα πράγματα δεν μπορούσαν να μην θυμηθούν τις κόμπρες από το Εκουαδόρ, τους γύπες από την Ουρουγουάη, τα λιοντάρια από την Αίγυπτο, τους ελέφαντες από την Ακτή Ελεφαντοστού (και η ανακοίνωση της μεταγραφής Τουρέ στην Barcelona αντί 12 εκ. ευρώ δεν βοηθάει τα πράγματα), τα ελάφια από την Γκάνα και γενικότερα τις αποτυχημένες επιλογές που έχουν θαυμάσει τα ματάκια μας στο Καραϊσκάκη. Ο αφόρητος σουσουδισμός "των μεγάλων παικτών που μόνο ο πρόεδρος μπορεί να φέρει" με το λιβάνισμα από τα εξαπτέρυγα του τύπου στην διοίκηση έφεραν απογοήτευση στον κόσμο του Ολυμπιακού που περίμενε μεταγραφές επιπέδου …Τέβες και Ρικέλμε, εφόσον καλοί παίκτες, πιο προσιτές και οικονομικές λύσεις, όπως ο Ρόμενταλ, μπήκαν στο περιθώριο.
Και τώρα; Τα (ελεγχόμενα) δημοσιεύματα κάνουν λόγο για Μορφέο, Γκαλλέτι και Γκαγιάρδο για την θέση του κεντρικού χαφ - ο δεύτερος μπορεί να παίξει και δεξιά, Κολοτσίνι για την θέση του σέντερ μπακ, ακούστηκε (αλλά μάλλον πρόκειται για σενάριο θερινής νυκτός) Σορίν για την θέση του αριστερού μπακ ή έναν νεαρό διεθνή με τις ελπίδες Πορτογάλλο. Τα περί Σαμαρά μάλλον υπάγονται στην σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Θεωρείται σίγουρη η μεταγραφή του πολλά υποσχόμενου Μήτρογλου που εντυπωσίασε με την Εθνική Ελπίδων, και επιστρέφει ο Σίκωφ που θα έχει από την νέα σαιζόν κοινοτικό διαβατήριο και την εκτίμηση Λεμονή - Ίβιτς.
Επομένως έχουμε και λέμε: Άντζας, Σίκωφ, Νούνιες και Μήτρογλου ( ; ) Αναμένεται η μισή Εθνική Αργεντινής. Και έπεται συνέχεια. Προβλέψεις στο τρελό θηριοτροφείο που λέγεται Ολυμπιακός δεν μπορούν να γίνουν. Αυτό που μπορεί κάποιος σίγουρα να πει πάντως είναι ότι χάθηκε αδικαιολόγητα πολύς χρόνος, ο οποίος θα μπορούσε να έχει επενδυθεί παραγωγικά. Τώρα το σύνθημα είναι «τρεχάτε ποδαράκια μου», κι ας ελπίσουμε ότι τα πόδια του δαφνοστεφανωμένου έφηβου θα αντέξουν.
Η περίοδος των μεταγραφών είναι η κατεξοχήν περίοδος που απευθύνεται στο θυμικό των φιλάθλων. Παικταράδες πάνε κι έρχονται, διοικήσεις ετοιμάζονται για την μεγάλη υπερβαση. Πόθοι και ελπίδες, πονηρά μυστικά και ανεκπλήρωτοι έρωτες σε ραδιόφωνα, πρωτοσέλιδα και sites, ενώ ο υδράργυρος σκαρφαλώνει και δεν υπάρχει αγωνιστική δραστηριότητα.Στην Ελλάδα οι μεταγραφές γίνονται σε δύο περιόδους, την θερινή και του Ιανουαρίου, και οι μεταγραφικές συζητήσεις όλο τον χρόνο. Ειδικά για την ομάδα μας τον Ολυμπιακό, μετά το πρώτο αποτυχημένο αποτέλεσμα αρχίζουν οι μουρμούρες και η συζήτηση «κι αν είχαμε πάρει τον τάδε ή τον δείνα». Σε χρόνο ρεκόρ αρχίζουν και τα σενάρια, τα οποία όταν δεν βγαίνουν για να γεμίσει η σελίδα, βγαίνουν για να ηρεμίσει το εξαγριωμένο πλήθος. Η τρέχουσα μεταγραφική περίοδος έχει αρχίσει ήδη από τον Νοέμβριο, όταν οι υποσχέσεις, του τότε τεχνικού επιτελείου, και οι προσδοκίες, που γέννησαν οι μεταγραφές εκείνης της σαιζόν, που είχαν ολοκληρωθεί έξι μήνες πριν αρχίσει η μεταγραφική περίοδος, διαψεύσθηκαν ολοκληρωτικά στο Καραϊσκάκη εναντίον της Σαχτάρ.
Τότε το ποδοσφαιρικό οικοδόμημα του Ολυμπιακού άρχισε να χορεύει σε ρυθμούς ταραντέλας. Ριβάλντο και Καρεμπέ άρχισαν να φέρονται ως υποψήφιοι Μεσσίες, με τις καραβιές Βραζιλιάνων και Γάλλων ποδοσφαιριστών και τεχνικών να παρελαύνουν στον αθλητικό τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό. Λίστες μεγαλύτερες κι από του Σίντλερ κατέφθαναν στα γραφεία της πλατείας Αλεξάνδρας, και όλοι κράτησαν την ανάσα τους περιμένοντας τις εξελίξεις. Όλοι; Όχι όλοι, υπήρχε ήδη από τότε και ακόμη πιο πριν μια «μειοψηφία» «αγαπητικών, νοσταλγών, πατατάκηδων, εσωστρεφών» κ.ο.κ. που δυσπιστούσε προφητικά.
Τελικώς από τον σωλομό νορβηγίας κεραστήκαμε όλοι μια λεμοναδίτσα και μόνο ο Τοροσίδης πέρασε τις πύλες του Ρέντη. Κάπου εκεί, ανάμεσα σε Ρίμπο και Καρεμπέ, μπήκε και τρίτο πρόσωπο, ο Ίβιτς που αποχώρησε από τους Θρακομακεδόνες, ο οποίος δεν έπαυσε να έχει ερείσματα στον κόσμο του Ολυμπιακού ως ποδοσφαιριστής βέβαια, διότι ως Τεχνικός Διευθυντής το μόνο που είχε στις αποσκευές του ήταν η δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα.
Τότε η διοίκηση της ομάδας, από τα πλέον επίσημα χείλη του προέδρου, διέψευσε τα σενάρια περί Τεχνικού Διευθυντή και στήριξε τον προπονητή της ομάδας Τάκη Λεμονή. Παράλληλα, μετά την ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο στο Καραϊσκάκη, άρχισε η απόβαση Βραζιλιάνων στο Ρέντη. Το περίφημο φαξ προς Μόσχα για τον Ντούντου έλαβε διαστάσεις επιθεώρησης, νεαροί φερέλπιδες από την χώρα του καφέ δοκιμάζονταν στον Ρέντη, και πριν λήξει έστω και μαθηματικά το πρωτάθλημα, όλοι ασχολούνταν με τον μεταγραφικό σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς.
Υπήρξε βέβαια εκεί κοντά στο Πάσχα ένα συμβάν που τάραξε την αθλητική κοινωνία, πολύ περισσότερο κι από τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού από το Κύπελο Ελλάδος, για πρώτη φορά στην ιστορία του από ομάδα μικρότερης κατηγορίας: τα γεγονότα της Λεωφόρου Λαυρίου. Η αγανάκτηση του κόσμου του Ολυμπιακού έφθασε σε εκρηκτικές διαστάσεις, καθώς έβλεπε την ομάδα του να συμφύρεται με άτομα και δραστηριότητες του υποκόσμου και το ρεπορταζ της ομάδας να καλύπτεται από αστυνομικού και δικαστικούς συντάκτες.
Το πρωτάθλημα τελείωσε μαθηματικά, κι ενώ τελείωνε και αγωνιστικά, έπεσε η βόμβα Ριβάλντο και όλα όσα κωμικοτραγικά την ακολούθησαν. Καθώς ο Ντούντου αποδείχθηκε ότι μόνο για διακοπές θα ερχόταν στην Ελλάδα και η εναλλακτική αυτού λύση Λούκας υπέγραφε σε μια ομαδούλα του Λίβερπουλ για ευτελές ποσό, η παρέλαση των βαρύγδουπων ονομάτων θύμιζε πλέον παρέλαση στον Άγνωστο Στρατιώτη. Μακελελέ, Τουντζάι και άλλοι ποδοσφαιριστές «ων ουκ έστι αριθμός» ήρθαν να παρηγορήσουν ένα κόσμο που κυρίως αισθανόταν ντροπή για τα (αληθινά - ψέυτικα; ποιός ξέρει; ) δάκρυα του Ρίμπο.. Ταξίδια εδώ κι εκεί, φήμες, ονόματα, πρωτοσέλιδες υποσχέσεις για ανανέωση με ουσία και εντυπώσεις, αλλά μεταγραφές μηδέν (0). Το φλέρτ με τον Σπυρόπουλο κατέληξε σε ναυάγιο από την στιγμή που η διοίκηση του Πανιωνίου αρνείται οποιαδήποτε συζήτηση κάτω από τα …3 εκ. Ευρώ (!!!), στην Τούμπα ακούστηκαν παρόμοια νούμερα για τον Χριστοδουλόπουλο (τον ποδοσφαιριστή, όχι τον τραγουδιστή), ο Αβράαμ Παπαδόπουλος μετά το ματς Ολυμπιακού - Άρη έπαυσε να γοητεύει, ο Άντζας φαίνεται ότι χρειάστηκε 600.000 ευρώ τον χρόνο για να φτιάξει ο ψυχισμός του και …αυτά… Βέβαια υπήρξε και μια προσπάθεια συγκέντρωσης νεαρών εξελίξιμων ποδοσφαιριστών ηλικίας κάτω των 15 - 16 ετών, αλλά από την στιγμή που ο Μενδρινός που προέρχεται από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού έπαιξε για πρώτη φορά βασικός την καριέρα του στο τελευταίο ματς ενεντίον του Ιωνικού, αυτά ακούγονται τουλάχιστον παρηγοριά στον άρρωστο.
Από την άλλη πλευρά άρχισαν οι αποδεσμεύσεις. Στην συντριπτική πλειοψηφία οι αποδεσμεύσεις βρήκαν σύμφωνο τον κόσμο του Ολυμπιακού. Βέβαια η περίπτωση Ανατολάκη και για μία ακόμη φορά ο άκομψος τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε η ομάδα έναν ποδοσφαιριστή που υπήρξε βασικό στέλεχος της ένδεκάδας και στα 11 τελευταία χρόνια δημιούργησαν πάλι έναν προβληματισμό, ο οποίος όμως δεν βρήκε χώρο να αναπτυχθεί διότι επισκιάστηκε από τις διοικητικές ανακατατάξεις στην ΠΑΕ με την αποχώρηση Λούβαρη και Θεοδωρίδη και την έλευση Π. Κόκκαλη ως διευθύνοντος συμβούλου και Ι. Ίβιτς ως τεχνικού διευθυντή. Αξιοσημίωτες και οι δηλώσεις περί «ισοσκελισμού του budget» και η φημολογίας περί διαθεσίμου 10 εκ. ευρώ για μεταγραφές, μισθούς κ.ο.κ.
Τότε ο κόσμος του Ολυμπιακού ξανακράτησε την ανάσα του: άλλοι από αγωνία και άλλοι από οργή. Η οβιδιακή μεταμόρφωση και αλλαγή πλάνων, η παρατεταμένη καθυστέρηση στην ανακοίνωση μεταγραφών (ουδείς πέταξε ακριβώς από την χαρά του στο άκουσμα της επιστροφής Άντζα) και το νέο σήριαλ «Λεμονής - Ίβιτς», με τον ένα θιασώτη του 4-4-2 με δύο αμυντικά χαφ και τον άλλο του 4-4-2 σε σχήμα ρόμβου (Ματζουράκη έφυγες νωρίς), έφεραν τα πράγματα στο απροχώρητο. Το σήριαλ Τουντζάι είχε ήδη λήξει, το σήριαλ Μακελελέ βγήκε άρον - άρον από το πρόγραμμα και οι σχεδιασμοί ( ; ) Λεμονή για Ρόμενταλ, Τόμασον κ.λπ. μπήκαν στο συρτάρι. Εμφανίστηκε η λίστα Ίβιτς, με ποδοσφαιριστές που είχε προτείνει και στην προηγούμενη ομάδα του και στροφή στην αγορά της Αργεντινής, με τα ονόματα των Γκαλλέτι, Βερόν, Κολοτσίνι, Ινσούα, Καρμπόνι να βρίσκονται δίπλα - δίπλα με τους Μονταΐνι και Τσιρίλο και τους οπαδούς του Ολυμπιακού να βγάζουν τα κομπιουτεράκια προκειμένου να ισοσκελίσουν το budget και να τετραγωνίσουν τον κύκλο, …πριν περικυκλώσουν την πλατεία Αλεξάνδρας.
Το ρόστερ της ομάδας είχε συρρικνωθεί σε επίπεδα μπάσκετ, κι αν δεν υπήρχαν οι τελικοί των play off, κανείς δεν ξέρει που θα μπορούσαν να έχουν φτάσει τα πράγματα. Η ανακοίνωση των νέων εισητηρίων διαρκείας έγινε μέσα σε μια γενικότερη ατμόσφαιρα ιλαρότητας (κυκλοφορούσε άλλωστε η φήμη ότι οι μεταγραφές θα συνέπιπταν με την διάθεση των διαρκείας). Οι μεταγραφικές εξελίξεις πήγαιναν από Παρασκευή σε Παρασκευή, η επίσκεψη των Scorpions έδωσε λαβή για φαρμακερά σχόλια και όλοι προετοιμάζονταν για σκηνικά εποχών της δεκαετίας του ‘80, με συνταγές για …κορνέ να κάνουν την εμφάνισή τους στις 26 Αυγούστου, οπότε ο Ολυμπιακός θα εγκαινιάσει το νέο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Στις 23 Ιουνίου 2007, εγένετο Νούνιες ο πρώτος. Ο νεαρός επιθετικός της Argentinos Juniors είναι η πρώτη μεταγραφή της ομάδας μας, ένας επιθετικός για τον οποίον το μόνο που είναι γνωστό πέραν των στατιστικών του είναι ότι ενδιέφερε τον προπονητή της δευτεραθλήτριας Ελλάδος. Τότε εμφανίστηκε στο προσκήνιο το αποτέλεσμα των παλινωδιών και των σφαλμάτων της υπερδεκαετούς διοίκησης Κόκκαλη. Όσοι προσπάθησαν να δουν με ψυχραιμία τα πράγματα δεν μπορούσαν να μην θυμηθούν τις κόμπρες από το Εκουαδόρ, τους γύπες από την Ουρουγουάη, τα λιοντάρια από την Αίγυπτο, τους ελέφαντες από την Ακτή Ελεφαντοστού (και η ανακοίνωση της μεταγραφής Τουρέ στην Barcelona αντί 12 εκ. ευρώ δεν βοηθάει τα πράγματα), τα ελάφια από την Γκάνα και γενικότερα τις αποτυχημένες επιλογές που έχουν θαυμάσει τα ματάκια μας στο Καραϊσκάκη. Ο αφόρητος σουσουδισμός "των μεγάλων παικτών που μόνο ο πρόεδρος μπορεί να φέρει" με το λιβάνισμα από τα εξαπτέρυγα του τύπου στην διοίκηση έφεραν απογοήτευση στον κόσμο του Ολυμπιακού που περίμενε μεταγραφές επιπέδου …Τέβες και Ρικέλμε, εφόσον καλοί παίκτες, πιο προσιτές και οικονομικές λύσεις, όπως ο Ρόμενταλ, μπήκαν στο περιθώριο.
Και τώρα; Τα (ελεγχόμενα) δημοσιεύματα κάνουν λόγο για Μορφέο, Γκαλλέτι και Γκαγιάρδο για την θέση του κεντρικού χαφ - ο δεύτερος μπορεί να παίξει και δεξιά, Κολοτσίνι για την θέση του σέντερ μπακ, ακούστηκε (αλλά μάλλον πρόκειται για σενάριο θερινής νυκτός) Σορίν για την θέση του αριστερού μπακ ή έναν νεαρό διεθνή με τις ελπίδες Πορτογάλλο. Τα περί Σαμαρά μάλλον υπάγονται στην σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Θεωρείται σίγουρη η μεταγραφή του πολλά υποσχόμενου Μήτρογλου που εντυπωσίασε με την Εθνική Ελπίδων, και επιστρέφει ο Σίκωφ που θα έχει από την νέα σαιζόν κοινοτικό διαβατήριο και την εκτίμηση Λεμονή - Ίβιτς.
Επομένως έχουμε και λέμε: Άντζας, Σίκωφ, Νούνιες και Μήτρογλου ( ; ) Αναμένεται η μισή Εθνική Αργεντινής. Και έπεται συνέχεια. Προβλέψεις στο τρελό θηριοτροφείο που λέγεται Ολυμπιακός δεν μπορούν να γίνουν. Αυτό που μπορεί κάποιος σίγουρα να πει πάντως είναι ότι χάθηκε αδικαιολόγητα πολύς χρόνος, ο οποίος θα μπορούσε να έχει επενδυθεί παραγωγικά. Τώρα το σύνθημα είναι «τρεχάτε ποδαράκια μου», κι ας ελπίσουμε ότι τα πόδια του δαφνοστεφανωμένου έφηβου θα αντέξουν.
Σάββατο 23 Ιουνίου 2007
Αδικία…
Σε έναν αγώνα που ήταν πραγματικό θρίλερ, η ομάδα του Ολυμπιακού ηττήθηκε από τον Ιταλικό γίγαντα του γουότερ πόλο, Πρό Ρέκο με σκορ 9 – 10.
Το παιχνίδι ξεκίνησε ιδανικά για την ομάδα του Πειραιά. Ο Γιώργος Αφρουδάκης πέτυχε το πρώτο γκολ του φάιναλ-φορ, ανοίγοντας το σκορ μετά από 2΄12΄΄ από τη θέση του φουνταριστού. Όμως, ο Ολυμπιακός έχασε δύο κόντρες και τρεις ευκαιρίες με παίκτη παραπάνω ως το τέλος της πρώτης περιόδου και οι Ιταλοί στον παίκτη παραπάνω, πήραν προβάδισμα 2-1. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι παίκτες της Πρό Ρέκο έχασαν την πρώτη επίθεση με αριθμητικό πλεονέκτημα (όσο το σκορ ήταν ακόμη 1-0) και στη συνέχεια ευστόχησαν σε έξι συνεχείς.
Η δεύτερη περίοδος ξεκίνησε με γκολ του Τάμας Κάσας (πάντα στον παίκτη παραπάνω), όμως ο Αφρουδάκης στην κόντρα μείωσε σε 3-2, 4.52 πριν την ανάπαυλα. Οι επιθετικές επιλογές των «ερυθρολεύκων» όμως ήταν πολύ κακές στο πρώτο ημίχρονο και οι πρωταθλητές Ιταλίας δεν τους συγχώρησαν. Με άλλα δύο γκολ, ανέβασαν τη διαφορά στα τρία γκολ κι έφτασαν στο 5-2 στα μισά του αγώνα.
Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν ιδιαίτερα ισορροπημένο. Αρχικά ο Ντόσκας σκόραρε στην κόντρα με το ξεκίνημα της περιόδου, αλλά ο Βουγιαζίνοβιτς απάντησε άμεσα. Ο Γιώργος Αφρουδάκης πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ από θέση φουνταριστού, με μια φανταστική λόμπα, αλλά ο οι Ιταλοί έκανα το 7-4, 5.10 πριν τη λήξη της τρίτης περιόδου, σε μία φάση όπου ο Τάσος Σχίζας αποβλήθηκε οριστικά με τρεις ποινές. Στο σημείο αυτό η Προ Ρέκο είχε ευκαιρίες να «καθαρίσει» το ματς, αλλά ο Νίκος Δεληγιάννης με τις αποκρούσεις του (οι δύο από αυτές σε κόντρες των Ιταλών) κράτησε «ζωντανή» την ομάδα του Βαγγέλη Πάτερου. Στα 35΄΄ πριν τη λήξη του οκταλέπτου, ο Πέτρε Σάντα βρήκε επιτέλους στόχο στον παίκτη παραπάνω, μετά από οκτώ χαμένες ευκαιρίες των Πειραιωτών, και μείωσε σε 7-5.
Η μεγάλη αντεπίθεση μόλις είχε ξεκινήσει...
Ο Ντόσκας μείωσε σε 7-6 με παίκτη παραπάνω, έξι λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα, όμως το τρίτο γκολ του Βλάντιμιρ Βουγιαζίνοβιτς επανέφερε αμέσως τη διαφορά στα δύο γκολ. Κάπου εκεί ανέλαβε δράση ο Άντριγια Κομάντινα, ο οποίος 5.10 πριν το τέλος σκόραρε από την περιφέρεια και, αφού ο Ολυμπιακός έχασε τρεις επιθέσεις, ο Κροάτης ισοφάρισε στον παίκτη παραπάνω, 2.10 πριν τη λήξη. Μάλιστα, στη φάση αυτή τελείωσε το ματς για τον Βουγιαζίνοβιτς (τρεις ποινές), που ήταν ο κορυφαίος παίκτης της ιταλικής ομάδας, όμως στην αμέσως επόμενη φάση τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και ο Κομάντινα, με τον Καλκατέρα να εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και να ξαναδίνει προβάδισμα στην Προ Ρέκο (9-8), 1.38 πριν τη λήξη. Ο Νίκιτς πήρε αποβολή (τρίτη και γι΄αυτόν) και ο Ντόσκας στα 57΄΄ ισοφάρισε, όμως στο τέλος όλα λειτούργησαν λάθος. Οι παίκτες του Βαγγέλη Πάτερου, που είχαν δεχθεί και τα εννέα γκολ με αριθμητικό μειονέκτημα, έκλεισαν την άμυνά τους ωστόσο ο Φελούγκο βρήκε την ευκαιρία με μακρινό σουτ στα 33΄΄ (καθυστέρησε να τον κλείσει ο Χατζηθεοδώρου) να στείλει τη μπάλα στη γωνία του ανήμπορου να αντιδράσει Δεληγιάννη, αφού ο Έλληνας γκολκίπερ είχε κόντρα τον ήλιο, και δεν ήταν σε θέση να μπλοκάρει την μπάλα. Έτσι διαμορφώθηκε το τελικό 10-9. Οι πρωταθλητές Ελλάδας είχαν μία τελευταία ευκαιρία, όμως η πάσα του Σάντα προς τον Νίκιτς δεν ήταν καλή, οι Ιταλοί έκλεψαν τη μπάλα και κράτησαν τη νίκη μέχρι το τελευταίο σφύριγμα των διαιτητών.
Το κλειδί: Τα ποσοστά των νταμπλούχων Ελλάδας στον παίκτη παραπάνω ήταν κάτι περισσότερο από παιδικά (4/14, 0/8 ως λίγο πριν το τέλος της τρίτης περιόδου), ενώ οι Ιταλοί στον ίδιο τομέα ήταν σχεδόν αλάνθαστοι (9/11, απίστευτο ποσοστό για τέτοιο ματς), ενώ για μεγάλο χρονικό διάστημα η διαφορά έμοιαζε παγιωμένη στα τρία γκολ κάτι που καθυστέρησε ιδιαίτερα την ομάδα του Πειραιά.
Τα οκτάλεπτα: 1-2, 1-3, 3-2, 4-3
Οι σκόρερ των δύο ομάδων:
Ολυμπιακός: (Πάτερος): Ντόσκας 3, Αφρουδάκης 3, Κομάντινα 2, Σάντα 1
Προ Ρέκο: (Πόρτζιο): Βουγιαζίνοβιτς 3, Φελούγκο 2, Φιλιόλι 1, Κάσας 1, Μπετίνι 1, Καλκατέρα 1, Σοτάνι 1
Πληροφορίες από το http://www.sport24.gr
Τρίτη 19 Ιουνίου 2007
Καλό ταξίδι Λάκη.....!
του χρηστη gero_gauros
Δεν λέω, ήμασταν επαρκώς προετοιμασμένοι για το θλιβερό μαντάτο, ωστόσο κάπου κρυφόκαιγε η ελπίδα, πως ο Λάκης Γκλέζος θα κέρδιζε και τούτη τη μάχη. Ούτε αυτός δεν τα κατάφερε, λες και τον αποζητούσε κι εκεί ψηλά ο Λάκης Πετρόπουλος για να ξεκινήσει απ' αυτόν και τον Κώστα Δαβουρλή την ενδεκάδα της Εθνικής Ελλάδας των ουρανών. Οταν ο πολυσυζητημένος Ελληνας Τεχνικός πήρε στα χέρια του την ομάδα του Γουλανδρή, ο κύκλος των μεταγραφών είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, η ενδεκάδα της ερχόμενης χρονιάς ήταν κιόλας έτοιμη στις σελίδες των εφημερίδων. Ο Πετρόπουλος δεν πείραξε το κέντρο και την επίθεση, αλλά κατάλαβε πως ο Πολέτι κι ο Νικολάου ήταν καλοί για τα πρωτοσέλιδα, αλλά ως εκεί. Βάζελος ή όχι, αυτό το εύστοχο κτύπημα της τελευταίας στιγμής του το χρωστάμε: Κελεσίδης και Γκλέζος!
Δεν λέω, ήμασταν επαρκώς προετοιμασμένοι για το θλιβερό μαντάτο, ωστόσο κάπου κρυφόκαιγε η ελπίδα, πως ο Λάκης Γκλέζος θα κέρδιζε και τούτη τη μάχη. Ούτε αυτός δεν τα κατάφερε, λες και τον αποζητούσε κι εκεί ψηλά ο Λάκης Πετρόπουλος για να ξεκινήσει απ' αυτόν και τον Κώστα Δαβουρλή την ενδεκάδα της Εθνικής Ελλάδας των ουρανών. Οταν ο πολυσυζητημένος Ελληνας Τεχνικός πήρε στα χέρια του την ομάδα του Γουλανδρή, ο κύκλος των μεταγραφών είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, η ενδεκάδα της ερχόμενης χρονιάς ήταν κιόλας έτοιμη στις σελίδες των εφημερίδων. Ο Πετρόπουλος δεν πείραξε το κέντρο και την επίθεση, αλλά κατάλαβε πως ο Πολέτι κι ο Νικολάου ήταν καλοί για τα πρωτοσέλιδα, αλλά ως εκεί. Βάζελος ή όχι, αυτό το εύστοχο κτύπημα της τελευταίας στιγμής του το χρωστάμε: Κελεσίδης και Γκλέζος! Το πόσο εκτιμούσε τον Γκλέζο ο Πετρόπουλος, είχε ήδη φανεί από μια πρωτοφανή απόφασή του, όταν ακόμη ήταν προπονητής της Εθνικής Ομάδας: Ανοιξη του 71, σ' ένα παιχνίδι με την Ελβετία εκτός έδρας, τον ξεκίνησε βασικό κι ας είχε παίξει την παραμονή ολόκληρο το παιχνίδι με τις Ελπίδες. Και να σκεφτεί κανείς πως ο Γκλέζος ήταν στα 22-23 κι έπαιζε στη μικρή Προοδευτική, σε μια εποχή που σπάνια παίκτες ομάδων αυτού του βεληνεκούς φορούσαν τη φανέλα με το εθνόσημο...
Ο Γκλέζος δικαίωσε τον Πετρόπουλο, έχοντας τεράστια συμμετοχή σ' εκείνο το εκπληκτικό ρεκόρ με το παθητικό των 13 τερμάτων σε 34 παιχνίδια, ένα ρεκόρ που κινδύνεψε σοβαρά μόνο απ' αυτή την ίδια άμυνα, την επόμενη χρονιά που δέχτηκε 14! Η πρώτη του χρονιά συνοδεύτηκε απ' το νταμπλ, η δεύτερη έφερε "μόνο" το πρωτάθλημα καθώς το κύπελο χάθηκε αναπάντεχα στα πέναλτυ στον τελικό της Φιλαδέλφειας. Ακολούθησε ένα ακόμη νταμπλ, την επόμενη χρονιά, μέσα στη δίνη της αποχώρησης των Γουλανδρή-Πετρόπουλου (με τον Δαρίβα πια στο τιμόνι), αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη ούτε για την ομάδα, ούτε για τον Γκλέζο. Η διοικητική αστάθεια, που ακολούθησε την περίοδο Γουλανδρή, είχε σοβαρές επιπτώσεις και στο αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας, έστω κι αν κάποιο τίτλοι χάθηκαν στο παρα-πέντε.
Ο Γκλέζος πλήρωσε ανάμεσα στ' άλλα την ιδιομορφία του Μπάκιγχαμ, που έδειχνε αρχικά να μην τον υπολογίζει, ωστόσο κάποια στιγμή ο ίδιος ο ξεροκέφαλος Εγγλέζος τον επανέφερε στην ομάδα, λίγο πριν αποχωρήσει αφήνοντας συντρίμια πίσω του. Ο κόσμος δεν τον έβγαλε ποτέ απ' την καρδιά του. Ακόμη και στις μαύρες μέρες, οι πωλητές με τις φτηνές αφίσες έβλεπαν τον Γκλέζο να ξεπουλάει πρώτος-πρώτος... "Εχω παιδιά λέγετε... Λάκης Γκλέζος ή Εγγλέζος ή Φραντς Μπεκενμπάουερ! Η σεντερμπακάρα της Ολυμπιακάρας!..."
Η σεντερμπακάρα της Ολυμπιακάρας! Δεν ήταν μονάχα η αγωνιστική του αξία. Ηταν και η ηγετική του φυσιογνωμία κι ας ήταν ελάχιστες οι φορές που τον είδαμε με το περιβραχιόνιο. Οταν ο Ντομενγκίνι έβαλε εκείνο το απίθανο γκολ στο παιχνίδι με την Κάλιαρι, ο Γκλέζος ήταν που έτρεξε να εμψυχώσει τον Κελεσίδη: "Μη σε παίρνει από κάτω ρε Παναγιώτη! Εκατό φορές να ξανασουτάρει ο Ιταλός από κει, αποκλείεται να ξαναπάει η μπάλλα στο γάμμα". Οταν χάθηκε το κύπελο στη Φιλαδέλφεια, ο Γκλέζος ήταν που έτρεξε -σαν μεγαλύτερος αδερφός- να παρηγορήσει τον Πέτρο Καραβίτη, που έκλαιγε ασταμάτητα, καθώς είχε χάσει πέναλτυ στην κανονική διάρκεια του αγώνα.
Υπήρχε η άποψη πως ο Σιώκος ήταν καλύτερος στα "στημένα" (τη μανία του να χτυπάει πέναλτυ, την είχαμε πληρώσει κάμποσες φορές) κι ο Γκλέζος συνήθιζε σ' αυτές τις φάσεις να μένει πίσω. Αν αναλάμβανε άλλος αυτό το ρόλο, ίσως νάχε σκοράρει πολύ περισσότερο. Το λέω, γιατί είχε εξαιρετική τεχνική για αμυντικό (χρησιμοποιεί το πόδι του σαν ρακέτα, είχε πει ο Κώστας Καραπατής), αλλά και γιατί είχε συμβάλει σε κάποιες επικές ανατροπές, τότε που η περήφανη ψυχή του δεν αποδεχόταν την ήττα, έβλεπε το παιχνίδι να τελειώνει κι ορμούσε μπροστά να καθαρίσει! Ετσι ισοφάρισε στον "Τελικό του Χατζηπαναγή", λίγο πριν απ' τη λήξη. Ετσι ισοφάρισε σ' ένα παιχνίδι κυπέλου στη Λεωφόρο, πάλι λίγο πριν απ' το τελευταίο σφύριγμα. Ετσι ισοφάρισε και σ' ένα παιχνίδι της Εθνικής στη Σόφια, πάλι τελευταία στιγμή, τότε που η πρόκριση στα τελικά χάθηκε λόγω Μάλτας (όπου ο Γκλέζος δεν έπαιξε).
Οταν έφυγε με την ανανέωση του Τόζα, πήγε παρέα με τον Υβ στην Καλλιθέα και λίγο αργότερα έκλεισε την καριέρα του.
Οι οικονομικές του περιπέτειες έγιναν λίγο-πολύ γνωστές. Δεν με ξαφνιάζει που βρέθηκαν αετονύχηδες να του φάνε λεφτά. Ο Γκλέζος είχε το μυαλό να διαβάζει τις ιδέες των αντιπάλων επιθετικών, πριν αυτές γεννηθούν, αλλά ποτέ δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο χρήμα, Τον θυμάμαι, όταν είχε εκείνο το μαγαζί με τα παπούτσια, χαμηλά στη Σταδίου.
Τ' όνομά του πασίγνωστο ακόμα, τράβαγε σαν μαγνήτης τον ανδρικό πληθυσμό (για τις κυρίες, αρκούσε ο χαμογελαστός Γκλέζος στην είσοδο). Γιατί δεν στέριωσε εκείνο το μαγαζί; Επειδή, έφτανε να μπει κάποιος, να του θυμίσει μια ιστορία απ' τον Ολυμπιακό κι ο Γκλέζος μεταφερόταν αμέσως "αλλού" κι άρχιζε να ξετυλίγει το κουβάρι με τις αναμνήσεις. Οι υποψήφιοι πελάτες έχαναν την υπομονή τους κι έφευγαν... Οι υπόλοιποι έμεναν να θυμούνται μαζί του τα στραβά ("Πού μυαλό τότε;", χαμογελούσε όταν του θύμιζες κάτι κοπάνες απ' το ξενοδοχείο και τις καμπάνες του Δαρίβα) αλλά κυρίως τις μεγάλες στιγμές. Οπως τότε που κάποιος θρασύς αντίπαλος έφευγε προς την εστία του Κελεσίδη, η εξέδρα ανταριαζόταν, αλλά σε λίγο ξεσπούσε σ' επιφωνήματα ανακούφισης: "Πού πας αγόρι μου; Εκεί γράφει ΣΤΑΣΗ ΓΚΛΕΖΟΥ !!!". Του τα λέγαμε και γελούσε σαν παιδί.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ... Τουλάχιστον, έστω κι έτσι θα εκπληρωθεί ένα παιδικό του όνειρο. Εκεί ψηλά, στον Ολυμπιακό των Ουρανών, θα παίξει επιτέλους -αναμφίβολα βασικός- δίπλα στον Ανδρέα Μουράτη.
Ο Γκλέζος δικαίωσε τον Πετρόπουλο, έχοντας τεράστια συμμετοχή σ' εκείνο το εκπληκτικό ρεκόρ με το παθητικό των 13 τερμάτων σε 34 παιχνίδια, ένα ρεκόρ που κινδύνεψε σοβαρά μόνο απ' αυτή την ίδια άμυνα, την επόμενη χρονιά που δέχτηκε 14! Η πρώτη του χρονιά συνοδεύτηκε απ' το νταμπλ, η δεύτερη έφερε "μόνο" το πρωτάθλημα καθώς το κύπελο χάθηκε αναπάντεχα στα πέναλτυ στον τελικό της Φιλαδέλφειας. Ακολούθησε ένα ακόμη νταμπλ, την επόμενη χρονιά, μέσα στη δίνη της αποχώρησης των Γουλανδρή-Πετρόπουλου (με τον Δαρίβα πια στο τιμόνι), αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη ούτε για την ομάδα, ούτε για τον Γκλέζο. Η διοικητική αστάθεια, που ακολούθησε την περίοδο Γουλανδρή, είχε σοβαρές επιπτώσεις και στο αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας, έστω κι αν κάποιο τίτλοι χάθηκαν στο παρα-πέντε.
Ο Γκλέζος πλήρωσε ανάμεσα στ' άλλα την ιδιομορφία του Μπάκιγχαμ, που έδειχνε αρχικά να μην τον υπολογίζει, ωστόσο κάποια στιγμή ο ίδιος ο ξεροκέφαλος Εγγλέζος τον επανέφερε στην ομάδα, λίγο πριν αποχωρήσει αφήνοντας συντρίμια πίσω του. Ο κόσμος δεν τον έβγαλε ποτέ απ' την καρδιά του. Ακόμη και στις μαύρες μέρες, οι πωλητές με τις φτηνές αφίσες έβλεπαν τον Γκλέζο να ξεπουλάει πρώτος-πρώτος... "Εχω παιδιά λέγετε... Λάκης Γκλέζος ή Εγγλέζος ή Φραντς Μπεκενμπάουερ! Η σεντερμπακάρα της Ολυμπιακάρας!..."
Η σεντερμπακάρα της Ολυμπιακάρας! Δεν ήταν μονάχα η αγωνιστική του αξία. Ηταν και η ηγετική του φυσιογνωμία κι ας ήταν ελάχιστες οι φορές που τον είδαμε με το περιβραχιόνιο. Οταν ο Ντομενγκίνι έβαλε εκείνο το απίθανο γκολ στο παιχνίδι με την Κάλιαρι, ο Γκλέζος ήταν που έτρεξε να εμψυχώσει τον Κελεσίδη: "Μη σε παίρνει από κάτω ρε Παναγιώτη! Εκατό φορές να ξανασουτάρει ο Ιταλός από κει, αποκλείεται να ξαναπάει η μπάλλα στο γάμμα". Οταν χάθηκε το κύπελο στη Φιλαδέλφεια, ο Γκλέζος ήταν που έτρεξε -σαν μεγαλύτερος αδερφός- να παρηγορήσει τον Πέτρο Καραβίτη, που έκλαιγε ασταμάτητα, καθώς είχε χάσει πέναλτυ στην κανονική διάρκεια του αγώνα.
Υπήρχε η άποψη πως ο Σιώκος ήταν καλύτερος στα "στημένα" (τη μανία του να χτυπάει πέναλτυ, την είχαμε πληρώσει κάμποσες φορές) κι ο Γκλέζος συνήθιζε σ' αυτές τις φάσεις να μένει πίσω. Αν αναλάμβανε άλλος αυτό το ρόλο, ίσως νάχε σκοράρει πολύ περισσότερο. Το λέω, γιατί είχε εξαιρετική τεχνική για αμυντικό (χρησιμοποιεί το πόδι του σαν ρακέτα, είχε πει ο Κώστας Καραπατής), αλλά και γιατί είχε συμβάλει σε κάποιες επικές ανατροπές, τότε που η περήφανη ψυχή του δεν αποδεχόταν την ήττα, έβλεπε το παιχνίδι να τελειώνει κι ορμούσε μπροστά να καθαρίσει! Ετσι ισοφάρισε στον "Τελικό του Χατζηπαναγή", λίγο πριν απ' τη λήξη. Ετσι ισοφάρισε σ' ένα παιχνίδι κυπέλου στη Λεωφόρο, πάλι λίγο πριν απ' το τελευταίο σφύριγμα. Ετσι ισοφάρισε και σ' ένα παιχνίδι της Εθνικής στη Σόφια, πάλι τελευταία στιγμή, τότε που η πρόκριση στα τελικά χάθηκε λόγω Μάλτας (όπου ο Γκλέζος δεν έπαιξε).
Οταν έφυγε με την ανανέωση του Τόζα, πήγε παρέα με τον Υβ στην Καλλιθέα και λίγο αργότερα έκλεισε την καριέρα του.
Οι οικονομικές του περιπέτειες έγιναν λίγο-πολύ γνωστές. Δεν με ξαφνιάζει που βρέθηκαν αετονύχηδες να του φάνε λεφτά. Ο Γκλέζος είχε το μυαλό να διαβάζει τις ιδέες των αντιπάλων επιθετικών, πριν αυτές γεννηθούν, αλλά ποτέ δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο χρήμα, Τον θυμάμαι, όταν είχε εκείνο το μαγαζί με τα παπούτσια, χαμηλά στη Σταδίου.
Τ' όνομά του πασίγνωστο ακόμα, τράβαγε σαν μαγνήτης τον ανδρικό πληθυσμό (για τις κυρίες, αρκούσε ο χαμογελαστός Γκλέζος στην είσοδο). Γιατί δεν στέριωσε εκείνο το μαγαζί; Επειδή, έφτανε να μπει κάποιος, να του θυμίσει μια ιστορία απ' τον Ολυμπιακό κι ο Γκλέζος μεταφερόταν αμέσως "αλλού" κι άρχιζε να ξετυλίγει το κουβάρι με τις αναμνήσεις. Οι υποψήφιοι πελάτες έχαναν την υπομονή τους κι έφευγαν... Οι υπόλοιποι έμεναν να θυμούνται μαζί του τα στραβά ("Πού μυαλό τότε;", χαμογελούσε όταν του θύμιζες κάτι κοπάνες απ' το ξενοδοχείο και τις καμπάνες του Δαρίβα) αλλά κυρίως τις μεγάλες στιγμές. Οπως τότε που κάποιος θρασύς αντίπαλος έφευγε προς την εστία του Κελεσίδη, η εξέδρα ανταριαζόταν, αλλά σε λίγο ξεσπούσε σ' επιφωνήματα ανακούφισης: "Πού πας αγόρι μου; Εκεί γράφει ΣΤΑΣΗ ΓΚΛΕΖΟΥ !!!". Του τα λέγαμε και γελούσε σαν παιδί.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ... Τουλάχιστον, έστω κι έτσι θα εκπληρωθεί ένα παιδικό του όνειρο. Εκεί ψηλά, στον Ολυμπιακό των Ουρανών, θα παίξει επιτέλους -αναμφίβολα βασικός- δίπλα στον Ανδρέα Μουράτη.
Σάββατο 16 Ιουνίου 2007
Ξανά Πρωταθλητής!!!!
Ο βασιλιας του Ελληνικο πολο επεστρεψε μετα απο ενα χρονο απουσιας, στον θρονο του. Ο Ολυμπιακος μας ειναι ξανα πρωταθλητης Ελλαδος στο πολο. Μετα απο μια καταπληκτικη χρονια οπου ο Θρυλος μας τελειωσε την κανονικη περιοδο χωρις ηττα και με την μονη ομαδα που τον κερδισε να ειναι ο Εθνικος στον 2ο τελικο, καταφερε να κερδισει παναξια και δικαιοτατα το πρωταθλημα. Το σημερινο τελευταιο παιχνιδι ηταν αρκετα δυνατο και ειχε μαχες σωμα με σωμα μεσα στο νερο. Οι παικτες του Βαγγελη Πατερου ομως εδειξαν για πολλοστη φορα φετος την ανωτερωτητα τους κερδιζοντας τον τιτλο με 3-1 νικες απεναντι στον Εθνικο.Ταυτοχρονα ο Θρυλος προσθεσε ακομα ενα νταμπλ στην ενδοξη ιστορια του, μιας και πριν περιπου ενα μηνα ειχε ισοπεδωσει (παλι) τον Εθνικο στον τελικο κυπελλου. Πολλα μπραβο και πολλα συγχαρητηρια στους παικτες και τους προπονητες για τις φετινες χαρες που μας εχουν προσφερει!!! Ειμαστε πραγματικα περιφανοι γι'αυτη την ομαδα που φετος δεν ειναι οτι απλα κερδισε εναν ακομα τιτλο, αλλα κυριως επειδη επαιξαν σπουδαιο πολο ολη την χρονια δειχνοντας οτι ειναι κλασεις ανωτεροι απο ολες τις αλλες Ελληνικες ομαδες!! Τωρα ολοι μας περιμενουμε με αγωνια το φαϊναλ φορ του Κυπελλου Πρωταθλητριων την επομενη εβδομαδα στο Μιλανο!!!
Μπραβο παιδια! Μπραβο μαγκες!!!! Εισαστε ΟΛΟΙ υπεροχοι!!!
Πειτε και εσεις την γνωμη σας για την ομαδα μας!
Παρασκευή 15 Ιουνίου 2007
Μεταγραφές 2007
Για μία ακόμα εβδομάδα πέπλο μυστηρίου συνεχίζει να καλύπτει τις μεταγραφικές κινήσεις του Ολυμπιακού (αν θεωρήσουμε ότι κάτι πραγματικά κινείται).
Υπόθεση Ρόμενταλ
Το ευχάριστο των τελευταίων ημερών είναι ότι φαίνεται να βρίσκεται σε καλό δρόμο η μεταγραφή του διεθνή Δανού Dennis Rommedahl. Ο μάνατζερ του που δεν είναι άλλος από τον παλαίμαχο άσο της Εθνικής Δανίας, Σόρεν Λέρμπι, βρίσκεται πλέον στην Αθήνα για τις τελικές διαπραγματεύσεις. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου, η αποζημίωση της Τσάρλτον θα φτάνει τις 500 χιλιάδες Ευρώ, ενώ ο μισθός του παίκτη τις 650 χιλιάδες το χρόνο. Το συμβόλαιο που θα υπογράψει θα είναι εκτός απροόπτου 3 χρόνων.
Ο Ρόμενταλ είναι σίγουρα ένας παίκτης εγνωσμένης αξίας που προέρχεται από μία μάλλον κακή σεζόν με τη Τσάρλτον αλλά και ένα αρκετά σοβαρό τραυματισμό, που έριξαν αρκετά τις μετοχές του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, παρ’όλα αυτά, οι πολύ καλές του εμφανίσεις στους πρόσφατους αγώνες της Εθνικής Δανίας έδειξαν ότι βρίσκεται ακόμα σε πολύ κατάσταση και ότι μάλλον αποτελεί λαβράκι για την ομάδα μας. Φυσικά, αν μας έχουν διδάξει κάτι οι πρόσφατες μεταγραφικές περιόδους είναι ότι ώσπου να υπογράψει ο Δανός, τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο, αλλά το σίγουρο είναι ότι ο 28χρονος (κλείνει τα 29 τη Παρασκευή) Δανός μεσοεπιθετικός θα αποτελέσει μια καλή λύση για τη δεξιά πλευρά της ομάδας.
Υπόθεση Άντζα
Απορίες συνεχίζει να προκαλεί η μη ανακοίνωση της συμφωνίας με τον 30χρονο αμυντικό της Ξάνθης. Τα τελευταία 3,5 χρόνια που ο Βούλης βρίσκεται μακριά από την ομάδα, σχεδόν σε κάθε μεταγραφική περίοδο, εμφανίζεται να βρίσκεται ένα βήμα πριν την επιστροφή του στο λιμάνι, κάτι που συνέβη και αυτό το καλοκαίρι. Η υπόθεση φαίνεται ότι θα έχει ένα αίσιο τέλος (ένα αίσιο τέλος που δεν είχε η πρώτη του θητεία στο λιμάνι) αλλά οι λόγοι για τους οποίους δεν έχει γίνει ακόμα η ανακοίνωση της μεταγραφής, πιστεύω ότι καλό θα ήταν να γίνουν γνωστοί από πλευράς διοικήσεως.
Ο Βούλης αποτελεί σίγουρα έναν παίκτη ποιότητας που προέρχεται μάλιστα από μία αρκετά καλή σεζόν, αλλά οι αρκετά συχνοί τραυματισμοί του, η ηλικία του αλλά και οι αμφιβολίες για το κατά πόσο θα μπορέσει να συνυπάρξει με τον Σέζαρ, σίγουρα προβληματίζουν μεγάλη μερίδα των οπαδών της ομάδας.
Υπόθεση Μήτρογλου
Άλλη μια υπόθεση που φαίνεται να απασχολεί την ομάδα είναι αυτή του νεαρού Μήτρογλου, ο οποίος έκλεψε τη παράσταση στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Νέων. Ο νεαρός επιθετικός που αγωνίζεται στη γερμανική Γκλάντμπαχ, εμφανίζεται να επιθυμεί την επιστροφή στην Ελλάδα, ενώ και το ποσό που αξιώνει η ομάδα του (200 χιλιάδες) δεν είναι απαγορευτικό. Σύμφωνα με τον μάνατζερ του παίκτη, ο λόγος για τον οποίο δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η μεταγραφή είναι επειδή η Γκλάντμπαχ προσπαθεί να εξασφαλίσει ποσοστό μεταπώλησης, αλλά το πιθανότερο είναι το θέμα να έχει θετική έκβαση για την ομάδα μας. Στο παιχνίδι απόκτησης του νεαρού φαίνεται να βρίσκεται και ο Πανιώνιος, ωστόσο είναι δηλωμένη η επιθυμία του παίκτη να έρθει στον Ολυμπιακό και αυτό θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα λειτουργήσει καταλυτικά ώστε να ολοκληρωθεί η μεταγραφή. Το συμβόλαιο που θα υπογράψει θα έχει διάρκεια 4 ετών.
Μεταγραφικές φήμες
Εδώ και αρκετό καιρό ακούμε ότι εκτός του Ρόμενταλ, ένας ακόμα δανός βρίσκεται πολύ κοντά στην ομάδα. Δεν πρόκειται φυσικά για κάποιον άλλον από τον 30χρονο πρώην επιθετικό της Μίλαν, Τόμασον. Η υπόθεση ωστόσο παρουσιάζει πολλές δυσκολίες και προσωπικά θα κρατούσα μικρό καλάθι.
Η υπόθεση του δυναμικού πρώην αμυντικού της ΑΕΚ, Μπρούνο Τσιρίλο, επίσης φαίνεται να κεντρίζει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, ιδιαίτερα μετά την πρόσληψη του Ίλια Ίβιτς αλλά και κάποιες δηλώσεις του «ωραίου Μπρούνο» ο οποίος εμφανίζεται να βλέπει με θετικό μάτι τη μετακίνηση του στο λιμάνι. Η ρήτρα του 1 εκ. την οποία καλείται να πληρώσει στην ΑΕΚ ο όποιος ενδιαφερόμενος, μάλλον κάνει απαγορευτική τη περίπτωση μετακίνησης του στο λιμάνι, κάτι που μάλλον ικανοποιεί μεγάλη μερίδα οπαδών του Ολυμπιακού.
Όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και φέτος, πολλά ονόματα ακούγονται, είναι ωστόσο δύσκολο να γνωρίζουμε ποιοί πραγματικά ενδιαφέρουν την ομάδα. Ο αρκετά γνωστός αργεντίνος διεθνής Κολοτσίνι εμφανίζεται να απασχολεί την ομάδα, όμως η περίπτωση του είναι αρκετά δύσκολη. Όπως δύσκολες εξ’αρχής ήταν και οι περίπτωσεις του Τουντσαϊ αλλά και του Ντούντου, οι οποίοι επίσης απασχόλησαν για κάποιο διάστημα την ομάδα. Οι μεγάλες δυσκολίες που εμφανίζονται στη προσπάθεια να αποκτηθεί ένας ποδοσφαιριστής «όνομα», ίσως θα έπρεπε να κάνουν τη διοίκηση να αναθεωρήσει σε αρκετά θέματα και ίσως να ακολουθήσει μια διαφορετική πολιτική στο θέμα μεταγραφές.
Θέλω να πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών της ομάδας ενδιαφέρεται περισσότερο για τη πραγματική ενίσχυση αυτής και όχι για κινήσεις εντυπωσιασμού. Και ειλικρινά δεν νομίζω ότι τιμάει τη διοίκηση της ομάδος το γεγονός ότι οι οι (ανύπαρκτες προς το παρόν) μεταγραφικές κινήσεις φαίνεται να γίνονται περισσότερο με γνώμονα το πόσα εισητήρια διαρκείας θα πουληθούν, παρά οτιδήποτε άλλο. Σίγουρα ο κόσμος του Ολυμπιακού αξίζει μεγαλύτερου σεβασμού, τόσο από τη διοίκηση όσο και από τα ΜΜΕ. Λίγη διαφάνεια, ειλικρινά δεν νομίζω ότι θα έβλαπτε.
Ας είμαστε αισιόδοξοι όμως και ας ενστερνιστούμε την άποψη του προπονητή της ομάδας, Τάκη Λεμονή, ο οποίος εμφανίστηκε βέβαιος ότι όλα τα θέματα θα έχουν λυθεί ώσπου να ξεκινήσει η προετοιμασία της ομάδας, σε περίπου 2 εβδομάδες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
