Αρχή της σεζόν, και στη Λεωφόρο οι αιώνιοι έρχονται ισόπαλοι με 0-0 και αν και φανερά ανέτοιμος, ο Ολυμπιακός δείχνει καλύτερος του ΠΑΟ, έχοντας ευκαιρίες να πάρει τη νίκη. Έπειτα ακολουθεί το παιχνίδι με τη Λάτσιο στο άδειο λόγω τιμωρίας γήπεδο Καραισκάκη(ας όψονται κάποιοι ανεγκέφαλοι), ένα παιχνίδι πολύ κρίσιμο, λόγω του ότι μια νίκη θα έβαζε γερά τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι της πρόκρισης. Η ισοπαλία με 1-1 είναι το τελικό αποτέλεσμα, με τις πρώτες γκρίνιες μέσα απο το στρατόπεδο του Ολυμπιακού να ακούγονται. Συγκεκριμένα ο Σάββας Θεοδωρίδης κατηγορεί ευθέως τον προπονητη της ομάδας για λάθος τακτική στο παιχνίδι, υποστηρίζοντας ότι ο Ολυμπιακος πρέπει να παίζει παντού επιθετικά(στην πορεία αποδείχτηκε εντελως λάθος). Και ο Ίλια Ίβιτς πετάει τις μπηχτές του για τον Λεμονή και η ατμόσφαιρα μοιάζει φορτισμένη. Στη συνέχεια ο Ολυμπιακός πραγματοποιεί διαστημική εμφάνιση στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ κατατροπώνοντάς τον με 6-2, ενώ την επόμενη αγνωιστική και μετά από κάκιστη εμφάνιση φέρνει 1-1 με τον Aρη στη Θεσσαλονίκη, με τον Τάκη Λεμονή να διαμαρτύρεται για το χορτάρι του Κλεάνθης Βικελίδης, και την φράση του περί «ψηλού χορταριού» να τον κυνηγάει ακόμη και σήμερα. Η κατάσταση είναι πλέον έκρυθμη στον Θρύλο και ακολουθεί το παιχνίδι με τη Βέρντερ Βρέμης στη Γερμανία, ένα παιχνίδι που θα έκρινε πολλά για το μέλλον του προπονητή.
Στο Βέζερ Στάντιον το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Αυτό που περίμεναν επί 10 χρόνια οι απανταχού φίλοι του Ολυμπιακού, επιτέλους ήρθε. Ο Θρύλος με μία ονειρική εμφάνιση, ειδικότερα στο βΆμερος, διαλύει με 1-3 τη Βέρντερ μέσα στο σπίτι της, μία πολύ δύσκολη έδρα. Η πρώτη εκτός έδρας νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ, είναι επιτέλους γεγονός. Το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτελεί φυσικά κομβικό σημείο για τον φετινό Ολυμπιακό, καθώς σε περίπτωση αντίθετου αποτελέσματος, κατα πάσα πιθανότητα ο Τάκης Λεμονής θα ήταν παρελθόν και ίσως να μην γινόταν τίποτα από όσα ζήσαμε μέχρι τώρα.
Στο πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός συνεχίζει να παρουσιάζει ένα λιγότερο καλό πρόσωπο, σε σχέση με το ευρωπαικό του, αδυνατώντας να νικήσει εκτός έδρας. Μάλιστα χάνει με 1-0 στην Τρίπολη από την έκπληξη του φετινού πρωταθλήματος, Αστέρα(ο οποίος με το ίδιο σκορ, κέρδισε και τον Παναθηναικό) και οι εμπρηστικές δηλώσεις του Ίβιτς έναντι του Λεμονή συνεχίζονται.
Στο ChampionsLeague, ο Ολυμπιακός πραγματοποιεί μεγαλειώδη εμφάνιση στο SantiagoBernabeu, πέφτοντας ηρωικά, αντιστεκόμενος στην εχθρική διαιτησία, και αναγκάζοντας όλο το γήπεδο να φωνάξει το όνομα του τερματοφύλακα της Ρεάλ Μαδρίτης όταν αυτός αποσοβεί το 3-3 λίγα λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα. Για την ιστορία, το τελικό αποτέλεσμα ήταν 4-2, ποτέ άλλοτε όμως, μια ήττα δεν συνοδεύτηκε από τόση υπερηφάνεια απο τους φιλους του Θρύλου, που επιτέλους βλέπουν την ομάδα τους να κοντράρει στα ίσα μεγάλες ευρωπαικές δυνάμεις. Μάλιστα, δυο εβδομάδες αργότερα ο Ολυμπιακός παίζει με αρκετές ελλείψεις βασικών παικτών, χάνει ενδιάμεσα και τους Ραουλ Μπραβο και Ζουλιο Σεζαρ, αλλά παρΆόλα αυτά το παιχνίδι έρχεται 0-0. Η πρώτη ίσως φορά που η τύχη χαμογελάει στον Ολυμπιακό σε ευρωπαικό παιχνίδι, ενώ παράλληλα έρχεται η επιβεβαίωση πως φέτος είναι η χρονιά του Θρύλου.
Έπειτα έρχεται το παιχνίδι με τη Λάτσιο στη Ρώμη. Ο Ολυμπιακός χωρίς να εντυπωσιάσει με την απόδοση του, παίρνει και δεύτερο διπλό στον όμιλο(πρωτόγνωρο επίτευγμα για ελληνική ομάδα), αλλά δεν κλειδώνει την πρόκριση στους 16 καθώς η Βέρντερ κερδίζει την Ρεάλ στην Γερμανία με 3-2. Πλέον όλα θα κριθούν την τελευταία αγωνιστική, στο παιχνίδι με τους Γερμανούς στο Καραισκάκη, όπου αρκει και η ισοπαλια για την πρόκριση στη επόμενη φάση.
Παράλληλα, στο πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακος σημειώνει την πρώτη του εκτός έδρας νίκη με 1-3 στο Περιστέρι επί του Ατρομήτου και όλοι μετράνε αντίστροφα για την μεγάλη αναμέτρηση με τη Βέρντερ.
Εκεί, ο Ολυμπιακός διαλύει για δεύτερη φορά τους Γερμανούς, με 3-0, και παίρνει πανηγυρικά την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες του θεσμού. Μια βραδιά ονείρου, την οποία περιμέναμε ολοι για πολλά χρόνια, μία βραδια που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στις μνήμες όλων των οπαδών του Ολυμπιακού, μία βραδιά εξιλέωσης για όλη την ομάδα και ειδικότερα για τον προπονητή, μια βραδιά Ολυμπιακου μεγαλείου. Λίγες μέρες αργότερα, ο Θρύλος παίζοντας μέτρια νικάει μια 1-0 την ΑΕΚ στο Καραισκάκη, αποδεικνύοντας πως ακομα και σε μία οχι και τόσο καλή ημέρα γι αυτόν ,οι αντίπαλοι του δεν μπορούν να τον κοντράρουν.
Τέλος, ο Ολυμπιακός κληρώνεται με την Τσέλσι για τους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ και το όνειρο συνεχίζεται....
Λίγες σκέψεις...
Το 2007 ήταν μια χρονιά που δεν άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς για τον Θρύλο αλλα ολοκληρώθηκε με την πιο γλυκιά γεύση. Προσωπικά, αν κάτι έμαθα απο αυτή τη χρονιά, είναι δυο πράγματα. Το πρώτο είναι πως ποτέ δεν πρέπει να βιαζόμαστε να κρίνουμε, όπως κάναμε τόσο άδικα με τον προπονητή μας. Το δεύτερο ειναι πως, η σκληρή δουλειά πάντα ανταμοίβεται ακόμη και όταν δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ζητώ συγγνώμη αν ξέχασα να αναφέρω κάποιο γεγονός και με χαρά θα ακούσω τις απόψεις σας στο φόρουμ!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Στο Βέζερ Στάντιον το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Αυτό που περίμεναν επί 10 χρόνια οι απανταχού φίλοι του Ολυμπιακού, επιτέλους ήρθε. Ο Θρύλος με μία ονειρική εμφάνιση, ειδικότερα στο βΆμερος, διαλύει με 1-3 τη Βέρντερ μέσα στο σπίτι της, μία πολύ δύσκολη έδρα. Η πρώτη εκτός έδρας νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ, είναι επιτέλους γεγονός. Το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτελεί φυσικά κομβικό σημείο για τον φετινό Ολυμπιακό, καθώς σε περίπτωση αντίθετου αποτελέσματος, κατα πάσα πιθανότητα ο Τάκης Λεμονής θα ήταν παρελθόν και ίσως να μην γινόταν τίποτα από όσα ζήσαμε μέχρι τώρα.
Στο πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός συνεχίζει να παρουσιάζει ένα λιγότερο καλό πρόσωπο, σε σχέση με το ευρωπαικό του, αδυνατώντας να νικήσει εκτός έδρας. Μάλιστα χάνει με 1-0 στην Τρίπολη από την έκπληξη του φετινού πρωταθλήματος, Αστέρα(ο οποίος με το ίδιο σκορ, κέρδισε και τον Παναθηναικό) και οι εμπρηστικές δηλώσεις του Ίβιτς έναντι του Λεμονή συνεχίζονται.
Στο ChampionsLeague, ο Ολυμπιακός πραγματοποιεί μεγαλειώδη εμφάνιση στο SantiagoBernabeu, πέφτοντας ηρωικά, αντιστεκόμενος στην εχθρική διαιτησία, και αναγκάζοντας όλο το γήπεδο να φωνάξει το όνομα του τερματοφύλακα της Ρεάλ Μαδρίτης όταν αυτός αποσοβεί το 3-3 λίγα λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα. Για την ιστορία, το τελικό αποτέλεσμα ήταν 4-2, ποτέ άλλοτε όμως, μια ήττα δεν συνοδεύτηκε από τόση υπερηφάνεια απο τους φιλους του Θρύλου, που επιτέλους βλέπουν την ομάδα τους να κοντράρει στα ίσα μεγάλες ευρωπαικές δυνάμεις. Μάλιστα, δυο εβδομάδες αργότερα ο Ολυμπιακός παίζει με αρκετές ελλείψεις βασικών παικτών, χάνει ενδιάμεσα και τους Ραουλ Μπραβο και Ζουλιο Σεζαρ, αλλά παρΆόλα αυτά το παιχνίδι έρχεται 0-0. Η πρώτη ίσως φορά που η τύχη χαμογελάει στον Ολυμπιακό σε ευρωπαικό παιχνίδι, ενώ παράλληλα έρχεται η επιβεβαίωση πως φέτος είναι η χρονιά του Θρύλου.
Έπειτα έρχεται το παιχνίδι με τη Λάτσιο στη Ρώμη. Ο Ολυμπιακός χωρίς να εντυπωσιάσει με την απόδοση του, παίρνει και δεύτερο διπλό στον όμιλο(πρωτόγνωρο επίτευγμα για ελληνική ομάδα), αλλά δεν κλειδώνει την πρόκριση στους 16 καθώς η Βέρντερ κερδίζει την Ρεάλ στην Γερμανία με 3-2. Πλέον όλα θα κριθούν την τελευταία αγωνιστική, στο παιχνίδι με τους Γερμανούς στο Καραισκάκη, όπου αρκει και η ισοπαλια για την πρόκριση στη επόμενη φάση.
Παράλληλα, στο πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακος σημειώνει την πρώτη του εκτός έδρας νίκη με 1-3 στο Περιστέρι επί του Ατρομήτου και όλοι μετράνε αντίστροφα για την μεγάλη αναμέτρηση με τη Βέρντερ.
Εκεί, ο Ολυμπιακός διαλύει για δεύτερη φορά τους Γερμανούς, με 3-0, και παίρνει πανηγυρικά την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες του θεσμού. Μια βραδιά ονείρου, την οποία περιμέναμε ολοι για πολλά χρόνια, μία βραδια που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στις μνήμες όλων των οπαδών του Ολυμπιακού, μία βραδιά εξιλέωσης για όλη την ομάδα και ειδικότερα για τον προπονητή, μια βραδιά Ολυμπιακου μεγαλείου. Λίγες μέρες αργότερα, ο Θρύλος παίζοντας μέτρια νικάει μια 1-0 την ΑΕΚ στο Καραισκάκη, αποδεικνύοντας πως ακομα και σε μία οχι και τόσο καλή ημέρα γι αυτόν ,οι αντίπαλοι του δεν μπορούν να τον κοντράρουν.
Τέλος, ο Ολυμπιακός κληρώνεται με την Τσέλσι για τους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ και το όνειρο συνεχίζεται....
Λίγες σκέψεις...
Το 2007 ήταν μια χρονιά που δεν άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς για τον Θρύλο αλλα ολοκληρώθηκε με την πιο γλυκιά γεύση. Προσωπικά, αν κάτι έμαθα απο αυτή τη χρονιά, είναι δυο πράγματα. Το πρώτο είναι πως ποτέ δεν πρέπει να βιαζόμαστε να κρίνουμε, όπως κάναμε τόσο άδικα με τον προπονητή μας. Το δεύτερο ειναι πως, η σκληρή δουλειά πάντα ανταμοίβεται ακόμη και όταν δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ζητώ συγγνώμη αν ξέχασα να αναφέρω κάποιο γεγονός και με χαρά θα ακούσω τις απόψεις σας στο φόρουμ!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
