Oρμώμενος απ’ τις περίεργες φήμες που είδαν το φως της δημοσιότητας αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα μεταξύ Τσέλσι-Ολυμπιακού σχετικά με την δήθεν.......μεγάλη στενοχώρια του Σωκράτη Κόκκαλη για την εμφάνιση της ομάδας και τον προβληματισμό του για την αποπομπή ή όχι του Τάκη Λεμονή, θα ήθελα να επισημάνω κάποια πράγματα :
Ο Ολυμπιακός φέτος είχε/έχει να πετύχει τους ακόλουθους στόχους :
α. Nα κάνει την καμμένη γη που άφησε πίσω του ο ανεπαρκέστατος Τροντ Σόλιντ, ένας προπονητής που υπό την καθοδήγηση του ο Ολυμπιακός πέρασε σαν μονοθέσιο της F1 απ’ τις λεωφόρους της ευρωπαϊκής δόξας σκορπώντας τρόμο στο διάβα του (σ’ εμάς τους οπαδούς) και προφανώς δεν χάρισε τόση στενοχώρια στον Σ.Κ όσο ο νυν προπονητής του Ολυμπιακού, να καρπίσει.
β. Ανανέωση σε πρόσωπα ώστε να στηθεί ο νέος κορμός του Ολυμπιακού που θα συνεχίσει την δοξασμένη πορεία που μας έχει συνηθίσει η ομάδα τα τελευταία χρόνια.
γ. Κατάκτηση όλων των εν Ελλάδι τροπαίων (Πρωτάθλημα/Κύπελλο).
δ. Αξιοπρεπή ευρωπαϊκή πορεία.
Aς δούμε λοιπόν τί επετεύχθη και τί όχι :
Καμμένη γη : Από αυτό και μόνο, θα έπρεπε ήδη να είμαστε όχι απλώς ευχαριστημένοι, κατενθουσιασμένοι. Ο Λεμονής παρέλαβε ένα συνονθύλευμα, μια ομάδα επιεικώς ανεκδιήγητη που είχε χάσει τελείως τον προσανατολισμό της (ειδικά στο θέμα «Ευρώπη»), με αποδυτήρια διαλυμμένα, με παίκτες που είχαν απηυδήσει με τον μπλοκάκια και γραφικό χωρατατζή προπονητή τους ο οποίος δεν τους κάλυψε ούτε μία φορά στα 2 αυτά χρόνια, το αντίθετο μάλιστα, τους έδινε βορά στα αρπακτικά, και μια διοίκηση που τα είχε κάνει ρόιδο στην προσπάθεια της να στηρίξει τον ανεπαρκή και είχε χάσει μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης του κόσμου. Επιπροσθέτως, είχε να κάνει και με παίκτες τους οποίους είχε πάρει ο συγγραφέας και δεν μπορούσαν να λυθούν τα συμβόλαια τους. Έχοντας λοιπόν όλα αυτά κατά του, κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα «ομάδα», όπου παίκτες καταξιωμένοι όπως ο Γκαλέτι βγαίνουν και λένε ότι «έχουμε εμπιστοσύνη στον προπονητή μας διότι αυτά που μας λέει βγαίνουν στο γήπεδο». Κι όχι μόνο αυτό, ο Λεμονής κατάφερε με το έργο του να ενώσει πάλι τους διχασμένους οπαδούς οι οποίοι για καιρό έτρωγαν ο ένας τις σάρκες του άλλου. Κι αυτό διότι όταν ο οπαδός βλέπει υγεία, το αναγνωρίζει,διότι πάνω απ’ όλα ο καθένας θέλει να βλέπει στο γήπεδο κάτι που να αξίζει να παθιαστεί μαζί του και να ξεχάσει αν δίπλα του κάθεται ένας «πατατάκιας» ή ακόμη και ο χειρότερος εχθρός του. Και φέτος ο κόσμος παθιάστηκε πολύ, πάρα πολύ.
Ανανέωση: Για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια, είδαμε νέους παίκτες να παίρνουν αρκετό χρόνο συμμετοχής. Βέβαια, όταν τα πράγματα ζόρισαν και μετά από κάποιες μέτριες εμφανίσεις, τραβήχτηκαν στην άκρη αλλά το σημαντικό ειναι αυτό : Απεδείχθη ότι υπάρχουν τσικό, υπάρχουν ακαδημίες και μπορούν να αξιοποιηθούν. Ανακαλύφθηκε η Αμερική, μια Αμερική που τόσα χρόνια την ακούγαμε, ακούγαμε για τις επιτυχίες της στα πρωταθλήματα των «μικρών» και δεν τη βλέπαμε!
Πρωτάθλημα - Κύπελλο: Έστω και με αυτό το άσχημο πρόσωπο είναι ακόμη μέσα στο στόχο του, τη στιγμή μάλιστα που παρ' όλο το σαφέστερα καλύτερο πρόγραμμα τους και λιγότερο επίπονες αγωνιστικές υποχρεώσεις, οι παραδοσιακοί του αντίπαλοι δεν είναι μέσα και στους δύο θεσμούς! Δεύτερος την ώρα που γράφεται το κείμενο αυτό, με έναν μόλις βαθμό διαφορά απ’ τον πρώτο (Ναι, δεν παραγνωρίζω ότι αυτό συμβαίνει και ελέω της υπόθεσης Βάλνερ αλλά αν είναι να αρχίσουμε αυτή τη συζήτηση καλό θα ήταν να πιάσουμε όλες τις αλητείες που έχουν γίνει εις βάρος της ομάδας φέτος, μέσα στις οποίες δεν θα έπρεπε να ξεχάσουμε να συμπεριλάβουμε μια βουτιά κάποιου Καραγκούνη στην περιοχή της Καλαμαριάς, μια φάση για την οποία δεν έγινε τόση πολλή φασαρία διότι οι 3 εκείνοι βαθμοί μάλλον δεν χρειάζονταν στην Καλαμαριά.) Όπως και νά’χει λοιπόν, το ρεζουμέ είναι ότι ο Τάκης Λεμονής, κρατάει τον Ολυμπιακό μέσα στους δύο στόχους του, έστω και με αρκετές κακές εμφανίσεις.
Ευρωπαϊκή πορεία: Δε νομίζω να μας έχει κάνει ποτέ άλλη ομάδα του Ολυμπιακού τόσο περήφανους. Οι κακές εμφανίσεις στο ελληνικό πρωτάθλημα που αναφέρθηκαν παραπάνω, έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με τη δόξα που κερδίσαμε στην Ευρώπη, οπότε δε μπορεί κανείς να κρατά μόνο τα αρνητικά και να ξεχνά τα θετικά τα οποία ποιοτικώς είναι σαφώς περισσότερα μια και αυτά που κατάφερε φέτος η ομάδα στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, αποτελούν το δυνατό τίναγμα μιας κατάρας από πάνω της και τη δημιουργία των βάσεων μιας ευρωπαϊκής νοοτροπίας, που είναι ίσως η πλέον σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον. Πλέον, ο παίκτης του Ολυμπιακού μπαίνει στο χορτάρι όπου κουνιέται το σεντόνι και ξέρει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Ας μην ξεχάσουμε δε, το πόσα λεφτά έφερε στο ταμείο του Ολυμπιακού η ομάδα φέτος και το πόσα θα φέρει στο μέλλον, βασισμένη στη νέα αυτή ευρωπαϊκή νοοτροπία. Κι αυτό, όπως θα λέγαμε αν επρόκειτο για εκλογή κάποιου σε πολιτική θέση, είναι έργο Λεμονή.
Καλή μπάλα: Φυσικά και δεν τραβάει η ομάδα. Ας μην παραγνωρίζουμε όμως τους κάτωθι παράγοντες : Ήρθαν πολλοί νέοι παίκτες που δεν έχουν ιδέα τί εστί Ολυμπιακός, έχουν όμως ιδέα τί εστί ανυπόληπτο ελληνικό πρωτάθλημα και φυσικά το απαξιώνουν. Κάποιοι εξ αυτών αν χρειαστεί, αν δηλαδή έως το τέλος του πρωταθλήματος δείξουν με τη στάση τους ότι ήρθαν για τουρισμό και μερικά ματσάκια στην Ευρώπη ώστε να τους δει κάποιος και να φύγουν το συντομότερο μην έχοντας ζοριστεί στην Ελλάδα, θα φύγουν. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή με αυτούς πρέπει να πορευτούμε. Επίσης, τραυματισμοί οι οποίοι πήγαν πολύ πίσω την ομάδα. Οι δηλώσεις του Λεμονή ως προς αυτό το θέμα όσο και για το ότι ακόμη και τώρα πρέπει να μάθει η τεχνική ηγεσία τους παίκτες καλύτερα, τόσο από αγωνιστική όσο και από ιατρική/φυσική κατάσταση, είναι νομίζω λογικές. Οι φήμες περί ιατρικών λαθών, κλπ, μένει να επιβεβαιωθούν (αν ποτέ συμβεί αυτό).
Eν κατακλείδι: O Λεμονής φέτος είχε να φέρει εις πέρας ένα τεράστιο εγχείρημα, χωρίς μάλιστα να έχει τη στήριξη λόγω -απλώς και μόνο- του ονόματος του, όπως πχ είχε ο Μπάγεβιτς που ήρθε μετά βαίων και κλάδων στον Ολυμπιακό. Έπρεπε να καταφέρει να διατηρήσει τη νοοτροπία νικητή στο χαλαρό που είχε καλλιεργηθεί τόσα χρόνια με περίεργες ισορροπίες μέσα στο τμήμα, παλιούς παίκτες, νέους, παιδιά, αποπαίδια, κλπ. Επειδή ήμουν απ' αυτούς που είχαν κρίνει πολύ σκληρά τον Λεμονή και δεν τον πίστεψαν και άλλαξα γνώμη μόλις είδα το ευρωπαϊκό πρόσωπο της ομάδας, προκαλώ τον οποιονδήποτε να μου πει πόσοι -και ποιοί- μεγάλοι ευρωπαίοι προπονητές θα κατάφερναν να πετύχουν όλα όσα πέτυχε αυτός μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα! Δεν ξεχνώ ότι το πρωτάθλημα απέχει απ' το να θεωρείται σίγουρο και ίσως είναι πολύ πιθανό να χαθεί αλλά αυτά έχει η ζωή. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα και το σίγουρο είναι ότι ο Λεμονής έχει αποδείξει ότι έχει ικανότητες και ότι την επόμενη χρονιά πολλά απ' τα φετινά κακώς κείμενα δύνανται να διορθωθούν.
Προσωπική μου εκτίμηση : Ο Ολυμπιακός ίσως και να βρήκε τον δικό του Γκέραρντ, Φέργκιουσον που θα μείνει χρόνια. Αν φυσικά τον αφήσουν οι μυαλοπώληδες και αν η διοίκηση τον στηρίξει και του παρέχει όλα τα εχέγγυα για σωστή δουλειά. Ποιά είναι αυτά?
α. Η σκληρή καταδίκη κάθε δημοσιογραφίσκου που ασελγεί με τα γραπτά του πάνω στον προπονητή και κατά συνέπεια στην ομάδα την οποία –υποτίθεται- υποστηρίζει και το καλό της οποίας –υποτίθεται- θέλει. Δε μπορεί 23:00 να έχει τελειώσει ο αγώνας με Τσέλσι και 23:01 να έχουν αρχίσει τα παπαγαλάκια ένα τρελλό τραγούδι φημών για την αποπομπή του. Ας μη γελιόμαστε : Ο πρωτομάστορας της προπαγάνδας, ο Γκέμπελς, είχε πει το αλησμόνητο «ρίξε λάσπη, ρίξε και όλο και κάτι θα μείνει». Είναι αξιομνημόνευτο το πόσοι μέχρι πρότινος έγκριτοι δημοσιογράφοι, τους οποίους θαυμάζαμε τόσα χρόνια, έχουν εδώ και καιρό φορέσει έναν μανδύα Φαρισαίου και προσπαθούν να σταυρώσουν τον μοναδικό άνθρωπο που εδώ και πολύ καιρό πρόσφερε σημαντικό έργο στην ομάδα. Γιατί το κάνουν? Μόνο να εικάζουμε μπορούμε για τα κίνητρα τους, μερικά εκ των οποίων είναι η απλή και ανόθευτη βλακεία, ο υπέρμετρος εγωϊσμός (σήμα κατατεθέν των απανταχού δημοσιογράφων εσχάτως, οι οποίοι θεωρούν πως με ένα πενάκι έγιναν Θεοί), η αίσθηση ότι η αγορά του Ολυμπιακού έχει μικρύνει γι' αυτούς και πρέπει να δώσουν έμφαση σε άλλες....."δεξαμενές", κλπ.....
β. Αγορά παικτών που θα ενισχύσουν σημαντικά την ομάδα. Τα χρήματα υπάρχουν, ήδη απ’ το C.L. και μόνον έχουμε κερδίσει σημαντικότατο ποσό. Αν βάλουμε δε και τη μεταγραφή Καστίγιο και το πόσα δαπανήθηκαν για την ενίσχυση της ομάδας το περασμένο καλοκαίρι και τον Γενάρη, βρισκόμαστε νομίζω σε πλεόνασμα.
γ. Στήριξη της ομάδας στα κέντρα αποφάσεων. Δε μπορεί να βγαίνει ο Πρόεδρος της διοργανώτριας αρχής του πρωταθλήματος και να καθυβρίζει τον Ολυμπιακό χωρίς συνέπειες. Απ’ αυτό και μόνο καταλαβαίνει κανείς πάρα πολλά και πρόκειται για μία περίπτωση που δεν θα έπρεπε επ’ ουδενί να υπάρξει επίδειξη «ανωτερότητας» διότι εκλήφθη ως αδυναμία.
Θα κλείσω με την εξής συμβουλή/παράκληση : Πρόεδρε, μην κάνεις το λάθος που έκανες με Μπάγεβιτς και Ιωαννίδη. Το ότι απ’ το 0 κατάφερες να πας στο 6 δε σημαίνει ότι κάθε χρόνο θα έχεις σαν εφαλτήριο το 6. Η αποπομπή ανθρώπων φιλότιμων, δουλευταράδων και με γνώσεις, και η αντικατάσταση τους με τον κάθε τυχάρπαστο, οδήγησε την ομάδα σε κάποιες περιπτώσεις πάλι πισω στο 2, σε άλλες (μπάσκετ) πιό κάτω κι απ’ το 0.
Το δις εξ αμαρτείν, ούκ ανδρός σοφού. Φαντάσου που στην περίπτωση μας δε μιλάμε για δις αλλά για τρις, τετράκις, κ.ο.κ.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΛΕΜΟΝΗ ΔΙΟΤΙ ΧΤΙΖΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΛΕΜΟΝΗ ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΝΙΚΕΣ ΕΠΙ ΟΜΑΔΩΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΑΙΩΝΙΟ".
ΣΤΗΡΙΖΩ ΛΕΜΟΝΗ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΟΒΑΡΟΣ, ΚΥΡΙΟΣ, ΜΕ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΕΣ -ΠΛΕΟΝ- ΓΝΩΣΕΙΣ.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΛΕΜΟΝΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΠΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ.
Ακούγονται σαν προεκλογικά συνθήματα όλα αυτά? Ίσως και να είναι διότι ο Τάκης Λεμονής ίσως και να χρειάζεται την ψήφο μας. Διότι στον Ολυμπιακό τίποτα δεν είναι σίγουρο, δυστυχώς. Ή μήπως όχι? Μήπως τελικά όντως έχουμε αποκτήσει ευρωπαϊκή νοοτροπία ΚΑΙ σαν διοίκηση? Ελπίζω πως ναι, ελπίζω επίσης πως οι διοικούντες θα πράξουν τα δέοντα.....